Ο Σεβ. Μητρ.Πειραιώς κ.Σεραφείμ καλεί στο Συλλαλητήριο για την Μακεδονία στις 20 Ιανουαρίου στην πλατεία Συντάγματος

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ὅλοι ὅσοι ἀγαποῦμε αὐτή τήν Πατρίδα παρακολουθοῦμε τήν συντονισμένη προσπάθεια τοῦ πολιτικοῦ κόσμου, ἔσωθεν καί ἔξωθεν γιά τήν ἐπικύρωση τῆς λεγομένης «Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν» ἡ ὁποία προσβάλλει κατάφωρα τήν ἱστορία 3.000 ἐτῶν τῆς Ἑλλάδος, καταργεῖ κάθε ἔννοια δικαίου, παραδίδει ἀμαχητί τό ἱερό ὄνομα τῆς Μακεδονίας τῶν ἐνδόξων ἡρώων καί προγόνων μας, στίς θρασύτατες ἀπαιτήσεις καί προκλήσεις ἑνός κρατικοῦ ὑβριδικοῦ μορφώματος καί μιᾶς ἱστορικῆς ἀπάτης γιά τήν διαρπαγή ἀπό τούς Σλάβους, τῆς περιοχῆς τῶν Σκοπίων, τῶν ἐδαφῶν τῆς ἑλληνικότατης Μακεδονίας ὅπως τό σχεδίασαν ἡ Κομιντέρν καί οἱ ἡγέτες τοῦ δῆθεν «ὑπαρκτοῦ σοσιαλισμοῦ» Γιόζεφ Στάλιν καί Γιόζεφ Τίτο, πού αἱματοκύλισαν τίς χῶρες τους.

Σήμερα βέβαια, οἱ παγκόσμιοι γεωπολιτικοί καί γεωστρατηγικοί συσχετισμοί ἔχουν ἀλλάξει καί οἱ πρώην ἀντίπαλοι τοῦ διεθνοῦς κομμουνιστικοῦ συστήματος, εὐρωατλαντιστές στηρίζουν τό κρατικό μόρφωμα σέ βάρος τῆς Ἑλλάδος γιά νά τό ἐντάξουν στό ΝΑΤΟ καί νά ἀποτρέψουν τήν διείσδυση στά δυτικά Βαλκάνια τῆς Ρωσσσικῆς Ὀμοσπονδίας.

Ἡ ἀναγνώρισις ἀπό τήν «Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν» τοῦ κρατικοῦ μορφώματος τῶν Σκοπίων, ὡς δῆθεν «Βόρειας Μακεδονίας» τήν στιγμή πού τά γεωγραφικά ὅρια τῆς Μακεδονίας, φτάνουν ὡς τό ὄρος Ὄρβηλος καί τό κρατίδιο ἀποτελεῖται οὐσιαστικά ἀπό τά ἐδάφη τῆς Παιονίας καί Δαρδανίας, καθώς καί ἡ ἀποδοχή ἀνύπαρκτης Μακεδονικῆς ἐθνικότητος καί ἰθαγένειας καί τῆς Βουλγαροσερβικῆς διαλέκτου, ὅπως ἡ ἐπιστήμη τῆς γλωσσολογίας ἀποδεικνύει, ὡς δῆθεν Μακεδονικῆς γλώσσας δέν βιάζει μόνο τήν ἱστορική ἀλήθεια ἀλλά καί ἀποτελεῖ δυνάμει τό ἐφαλτήριο γιά τόν ἐπεκτατισμό τῶν παραχαρακτῶν τῆς ἱστορίας, εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδος.

Εἶναι συγκλονιστική ἡ ἐπιστολή πάντων τῶν ἐν Μακεδονίᾳ ἀδελφῶν Ἀρχιερέων ἐκ προσώπου τοῦ εὐαγοῦς Κλήρου καί τοῦ φιλοχρίστου λαοῦ, πρός τούς ταγούς τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας μέ τήν ὁποία διατρανώνουν καί προβάλλουν τά δίκαια τῆς Πατρίδος καί τά ζώπυρα τοῦ Γένους, δυστυχῶς ὅμως εἰς ὦτα κλεισμένα ἑρμητικά ἀπό τόν διεθνῆ παράγοντα.

Ἦρθε ἑπομένως ἡ ὥρα καί πάλι νά ποῦμε τό μεγάλο ΟΧΙ  ἀναβαπτιζόμενοι στίς θυσίες τῶν χιλιάδων ἡρώων καί μαρτύρων τῆς Μακεδονικῆς γῆς, μετέχοντες ἀγωνιστικά καί ὁλόθυμα πέρα ἀπό κομματικές ἀγκυλώσεις, ὑπολογισμούς καί τερτίπια, μέ τήν Ἐπιτροπή Ἀγώνα γιά τήν ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας μας καί τίς Παμμακεδονικές Ἑνώσεις σήμερα Κυριακή 20 Ἰανουαρίου 2019 καί ὥρα 2 το μεσημέρι στήν Ἀθήνα, στό συλλαλητήριο, στήν πλατεῖα Συντάγματος.

Ἡ Ἀλήθεια πού εἶναι πρόσωπο δηλ. ὁ Χριστός, ἡ ἱστορία μας, ἡ πατρίδα μας, οἱ μάρτυρές μας ἀπαιτοῦν ἀπό ἐμᾶς νά βροντοφωνάξουμε:

ΟΧΙ στήν παραχώρηση τοῦ ὀνόματος ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

ΟΧΙ σέ μία κίβδηλη Συμφωνία πού ὑπονομεύει τήν ἐθνική μας ἀσφάλεια καί θεμελιώνει τίς ἀνιστόρητες ἐπεκτατικές διεκδικήσεις τῶν Σκοπιανῶν.

ΟΧΙ στίς ἐντολές τῶν Εὐρωατλαντιστῶν οἱ ὁποῖοι γιά τά δικά τους γεωπολιτικά συμφέροντα, περιφρονοῦν τήν ἐπιστημονική ἀλήθεια, τήν ἱστορία, τούς ἀγῶνες καί τήν παράδοσή μας.

ΟΧΙ στήν βεβήλωση τῆς μνήμης τῶν γενναίων παιδιῶν ὅλης τῆς Ἑλλάδας πού ἔχυσαν τό αἷμα τους ὅπως ὁ Παῦλος Μελᾶς, πού σφαγιάστηκαν ὅπως ἡ ἡρωϊκή δασκάλα Ἀγγελική Φιλιππίδου, πού ἀπαγχονίστηκαν ὅπως ὁ Τέλος Ἄγρας γιά μιά Μακεδονία ἑλληνική, ἐλεύθερη καί εἰρηνική.

Ὅλοι λοιπόν σήμερα στίς 2 τό μεσημέρι στήν πλατεῖα Συντάγματος.

Νά μήν λείψει κανείς !

Μέ θερμές εὐχές καί εὐλογίες

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Ποιμαντορική Εγκύκλιος για το Νέο Έτος 2 0 1 9 Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς κ.Σεραφείμ

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ ἀπέστειλε τήν ἀκόλουθη Ποιμαντορική Ἐγκύκλιο πρός τόν εὐσεβῆ Κλῆρο καί τόν φιλόχριστο λαό τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς, διά τήν Πρωτοχρονιά 2019 μέ θέμα: «Ἀρνούμεθα τίς ἰδεοληψίες τοῦ συντηρητισμοῦ καί τοῦ προοδευτισμοῦ διότι εἴμεθα ἀναγεννημένοι ἐν Χριστῷ».

* * * * * ** * * * * ** * * * * ** * * * * ** * * * * ** * * * * ** * * * * ** * * * * ** * * * * ** * * 

Ἀγαπητοι Χριστιανοί,

Το Νέον Ἔτος ἦλθεν !

Τέκνα μου ἀγαπητά καί περιπόθητα,

Τοῦτες τίς μέρες τίς φωτεινές, γίνεται κατανοητό ἀπ’ ὅλους, πόσο μεγάλη εἶναι ἡ ἀνάγκη τοῦ ἀνθρώπου νά ἑορτάσει. Δέν μιλοῦμε γιά τήν γιορτή ὡς ξόδεμα τῆς ψυχῆς καί τοῦ χρόνου. Ἀναφερόμαστε σέ ἐκείνη τήν ἀκόρεστη δίψα γιά χαρά καί γιά νόημα. Ἐκείνη τή δίψα πού εἶναι ἱκανή νά σέ ὁδηγήσει στό νά ἀλλάξεις, ἔστω γιά λίγο, τίς προτεραιότητές σου. Νά ἀναζητήσεις τήν ἀληθινή ἐπικοινωνία, ὄχι αὐτή τῶν ἀνταλλαγμάτων καί τοῦ κέρδους, ὄχι ἐκείνη τῆς ἐκμετάλλευσης καί τῆς ἀνασφάλειας, ἀλλά τήν κοινωνία τῶν προσώπων,ἡ ὁποία δίδει πληρότητα στήν καρδιά, ἡ ὁποία δωρίζει εἰρήνη στήν ὕπαρξη.

Μέσα σ’ αὐτό τό πνεῦμα ἐρχόμαστε νά ἑορτάσουμε τήν μετάβαση ἀπό τόν ἕνα χρόνο στόν ἄλλον. Τό πέρασμα ἀπό τό παρελθόν στό μέλλον. Τούτη ἡ ἀλληλουχία, ὅσο αὐτονόητη κι ἄν μοιάζει, δέν εἶναι καθόλου εὔκολη. Γι’ αὐτό ἐξάλλου συχνά δημιουργεῖ σύγχυση καί διάσταση μεταξύ τῶν ἀνθρώπων. Κάποιοι ἀπό ἐμᾶς θά κινηθοῦμε μέ νοσταλγία πρός τό παρελθόν, θά ἀνακαλέσουμε στήν μνήμη μας τά σπουδαία πού βιώσαμε οἱ ἴδιοι ἤ οἱ πρόγονοί μας καί θά σταθοῦμε μέ ἐπιφυλακτικότητα πρός τό ἀβέβαιο μέλλον πού ἔρχεται. Ἄλλοι θά μετρήσουμε τίς πληγές πού ἀποκτήσαμε κατά τό χρόνο πού πέρασε καί θά βιαστοῦμε νά βηματήσουμε πρός τό ἐλπιδοφόρο μέλλον, μέ τήν βεβαιότητα πώς κάτι καλύτερο ἐπιφυλάσσει γιά μᾶς.

Ἡ ρήξη μεταξύ παρελθόντος καί μέλλοντος τελικά λαμβάνει ἰδεολογικό χαρακτήρα. Ἡ ἄποψη πού συχνά ἐκφράζεται μέ τή ρήση: «κάθε πέρσι καί καλύτερα», ἔρχεται νά συγκρουστεῖ μέ τήν ἀντίληψη ὅτι «κάθε τί νέο ἀποτελεῖ μία βελτιωμένη ἔκδοση τοῦ παλαιοῦ». Σέ τοῦτες τίς ἁπλοϊκές προσεγγίσεις τοῦ χρόνου κρύβονται οἱ ρίζες τοῦ συντηρητισμοῦ καί τοῦ προοδευτισμοῦ.

Τό πνεῦμα τοῦ συντηρητισμοῦ θέλει νά δικαιώσει καί νά ὡραιοποιήσει κάθε τί πού ἔλαβε χώρα στό παρελθόν. Πρόσωπα, ἰδέες, ἐπιλογές, ἱστορίες τῶν περασμένων καιρῶν προβάλλονται μέ ἀποκλειστικό σκοπό νά καταδειχθεῖ τό πόσο ὑπερέχουν ἀπό τά ἀντίστοιχα τοῦ παρόντος καί τοῦ μέλλοντος. Ἡ μνήμη δέν ἔρχεται νά μπολιάσει τά ἐπερχόμενα, ἀλλά καλλιεργεῖ μυστικά τήν ἀπογοήτευση καί τήν παραίτηση ἀπό τή ζωή· συχνά φτάνει στά ὅρια τῆς μισαλλοδοξίας καί τῆς βίας.

Ἀπό τήν ἄλλη, τό ἰδεολόγημα τοῦ προοδευτισμοῦ, στρέφεται κι ἐκεῖνο στό παρελθόν, μέ τή διάθεση ὅμως, νά τό κατηγορήσει καί νά τό καταγγείλει. Γιά τά προβλήματα πού ἀντιμετωπίζουμε σήμερα καί γιά ἐκεῖνα πού θά φέρει τό μέλλον δέν εὐθυνόμαστε ἐμεῖς, ὑποστηρίζει, ἀλλά ἐκεῖνοι πού ἔζησαν πρίν ἀπό ἐμᾶς. Ἐξαγγέλλει πώς οἱ νέοι εἶναι ἐκεῖνοι, πού θά φέρουν τίς λύσεις καί θά κάνουν τόν κόσμο διαφορετικό, ἄρα αὐτονόητα καί καλύτερο. Τό αἰσιόδοξο φρόνημα τῶν προοδευτικῶν, αὐτοϋπονομεύεται ἐν τέλει ἀπό μία οὐτοπική θεώρηση τῆς ζωῆς, ἡ ὁποία ἀξιώνει νά καταστρέψει ὅ,τι πρότερο, ὡς προϋπόθεση τῆς δημιουργίας ἑνός καλύτερου κόσμου. Ἔτσι καταξιώνεται καί δικαιολογεῖται ἡ ἐχθρότητα καί ἡ τρομοκρατία.

Οἱ προσεγγίσεις αὐτές γύρω ἀπό τό χρόνο καί ἀπό τήν ἑρμηνεία του, τελικά μοιάζουν νά διχάζουν τήν κοινωνία. Μέ θλίψη διαπιστώνουμε πώς στόν τόπο μας, σ’ αὐτόν τόν τόπο πού πάντα οἱ ἄνθρωποί του ἀγαποῦσαν τό στοχασμό, τή φιλοσοφία καί τό διάλογο, τά ἰδεολογήματα τοῦ συντηρητισμοῦ καί τοῦ προοδευτισμοῦ, ὁδηγοῦν ὅλο καί περισσότερο τούς Ἕλληνες στήν ἀντίθεση, τή ρήξη, τή διχόνοια.

Μέσα σ’ αὐτό τόν ἀσφυκτικό κλοιό, ἡ Ἐκκλησία ἔρχεται νά προτείνει μία πραγματικά διαφορετική στάση ἔναντί της ζωῆς καί τοῦ χρόνου. Πυρήνας τούτης τῆς θεώρησης εἶναι ἡ ἔννοια τῆς ἑορτῆς. Γιά τό χριστιανό ἡ γιορτή πρωτίστως ἀποτελεῖ τήν εὐκαιρία νά ὁδηγήσει τά βήματά του στό Ναό. Ἐκεῖ στό λατρευτικό χρόνο θά ἔρθει σέ ἐπαφή μέ μία ἄλλη προσέγγιση τοῦ παρελθόντος καί τοῦ μέλλοντος. Ἡ θεώρηση αὐτή συνοψίζεται σέ μία φράση πού ἐπαναλαμβάνεται συνεχῶς ἀπό τόν ἱερέα μέσα στίς ἀκολουθίες: «νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων». Κάθε αἰώνας, κάθε στιγμή, εἴτε ἀνήκει σέ ἐκεῖνα πού πέρασαν, εἴτε σέ ἐκεῖνα πού θά’ρθοῦν, γίνεται ἕνα ἑόρτιο παρόν, πού ἐπεκτείνεται στήν αἰωνιότητα.

Αὐτό τό βίωμα μπορεῖ κανείς νά τό συναισθανθεῖ πληρέστερα μέσα στή θεία Λειτουργία. Ὁ πιστός ὅταν λειτουργεῖται ζεῖ στόν παρόντα χρόνο, ὅλα ἐκεῖνα πού ἔχουν ἐκπληρωθεῖ, ἀλλά κι ὅλα ἐκεῖνα πού πρόκειται νά τελειωθοῦν.

Βιώνει δηλαδή τό μυστήριο τῆς Ἐνσαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο. Βλέπει τόν Χριστό νά πορεύεται μέσα στήν ἱστορία, ἀκούει τό κήρυγμά Του, θεραπεύεται ἀπό τήν ἰαματική Του δύναμη. Δέχεται τή θυσία τοῦ Σταυροῦ καί κοινωνεῖ τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματός Του, μετέχοντας στήν Ἀνάστασή Του καί στή θεία Ἀνάληψή Του.

Τήν ἴδια στιγμή, γεύεται τά ἔσχατα, εἰσέρχεται στόν παράδεισο. Μυστηριακά ἁγιάζεται, ὀντολογικά σώζεται. Συνεορτάζει μέ τούς Ἁγίους καί κοινωνεῖ μέ τούς κεκοιμημένους, γιατί τό κακό καταργεῖται κι ὁ θάνατος καταπατεῖται. Μετέχει τοῦ ἀκτίστου φωτός, τῆς δόξης τοῦ ἐσφαγμένου ἀρνίου, τῆς κοινωνίας τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ὁ χρόνος μέσα στίς Ἐκκλησιές, τήν ὥρα τῆς θείας Λειτουργίας ἀνακτᾶ τή χαμένη του ἑνότητα. Τό παρελθόν καί τό μέλλον δὲν βρίσκονται πλέον σέ διάσταση, γιατί ἀλληλοπεριχωροῦνται. Τά πάντα γίνονται «καιρός», χρόνος δηλαδή κατάλληλος· μία εὐκαιρία γιά σχέση μέ τό Θεό, γιά ἐπικοινωνία μέ τόν συνάνθρωπο, γιά συνάντηση μέ τόν ἀληθινό μας ἑαυτό.

Σ’ αὐτή τή διάσταση ὁ χρόνος δέν προσμετρᾶται μέ τίς ἐνδείξεις τῶν ρολογιῶν καί τίς κινήσεις τῶν οὐρανίων σωμάτων, ἀλλά ἀπό τούς χτύπους τῶν καρδιῶν πού πάλλονται ἀπό ἀγάπη ἀληθινή, καί ἀπό τά κινήματα τῶν ψυχῶν πού ἕλκονται ἀπό τόν ἔρωτα τοῦ Νυμφίου Χριστοῦ.

Μέσα σέ αὐτό τό πλαίσιο ὁ πιστός ἔχει μία τελείως διαφορετική κατανόηση τῆς συντήρησης καί τῆς προόδου, ἀπό αὐτή πού κυριαρχεῖ στήν κοσμική ἀντίληψη.

Θέλει νά συντηρήσει ὅ,τι σημαντικό ὑπῆρξε. Σκύβει μέ ταπείνωση καί σεβασμό στό παρελθόν, ἀναζητώντας τά ἴχνη τῶν ἀνθρώπων πού πέρασαν πρίν ἀπό αὐτόν. Κάθε λόγο, κάθε σκέψη, κάθε βίωμα τῶν προπατόρων πού σχετίζεται μέ τήν ἀλήθεια τά θεωρεῖ ζωντανά, ἐνῶ τά ἄλλα τά ἀφήνει στήν σήψη τους. Μά καί οἱ ἴδιοι οἱ πατέρες του, οἱ κεκοιμημένοι, ὡς ζωντανοί λογίζονται στή δική του πίστη.Ὅλα τοῦτα εἶναι ἡ Παράδοσή του, μέ τήν ὁποία θά ζήσει, θά παλέψει μαζί της, θά τήν αὐξήσει μέ τά δικά του ἔργα, γιά νά τήν παραδώσει μέ τή σειρά του, ὅταν κι ἐκεῖνος φύγει ἀπό τόν κόσμο αὐτό, σέ μία ἄλλη γενιά. Κι ἔτσι θά παραμείνει καί ἐκεῖνος ζωντανός, ἀναμένοντας τήν κοινή ἀνάσταση ὅλων.

Θέλει ὅμως συνάμα ὁ πιστός νά προοδεύσει. Προσμένει τό μέλλον μέ τήν ἐλπίδα πώς θά ἐκπληρώσει τό σκοπό τῆς δημιουργίας του ὡς ἀνθρώπου, πού εἶναι τό νά κινηθεῖ ἀπό τό «κατ’ εἰκόνα» στό «καθ’ ὁμοίωσιν» τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό ζεῖ μέ νόημα. Θέλει νά κερδηθεῖ κάθε λεπτό. Δημιουργεῖ καί τεχνολογεῖ πρός δόξα Θεοῦ. Παλεύει γιά τή δικαιοσύνη καί τήν τιμή στήν κοινωνία. Ἐνδιαφέρεται γιά τούς συνανθρώπους του πού δοκιμάζονται, ἀπό τή φτώχεια, τήν ἀσθένεια, τήν μοναξιά, τήν ξενιτεία. Βλέπει τό μέλλον ὡς τόν «τόπο» συνάντησής του μέ τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι Ἐκεῖνο τό πρόσωπο, πού θά καταργήσει ὁριστικά τήν ἀδικία, πού θά ἀφανίσει τήν κακότητα, πού θά στερεώσει τόν ἄνθρωπο ὁ ὁποῖος τό ἐπιθυμεῖ, στό ἀγαθό καί στό δίκαιο, στό φῶς καί στό κάλλος.

Ὁ πιστός τελικά καταφάσκει καί στή συντήρηση καί στήν πρόοδο, χωρίς νά γίνεται ὀπαδός μήτε τῆς μιᾶς, μήτε τῆς ἄλλης. Τιμᾶ τό παρελθόν μέ τά δικά του ἔργα στό μέλλον. Δομεῖ τό μέλλον χρησιμοποιώντας ὡς πρώτη ὕλη τά κατορθώματα τοῦ παρελθόντος.

Τούτη ἡ ἰσορροπία εἶναι πού δέν ἐπιτρέπει στόν ἑαυτό του νά παραδοθεῖ σέ κανενός εἴδους ἰδεολογική βία. Δέν ψάχνει ἐχθρούς γιά νά μισήσει. Δέν τοῦ φταῖνε οἱ ἄλλοι, οἱ παλιοί ἤ οἱ νέοι, γιά τόν πόνο καί γιά τήν δυστυχία πού πλημμυρίζουν τόν κόσμο. Στόν ἑαυτό του στρέφεται καί τή δική του εὐθύνη ἀναλογίζεται. Πρός τήν κακότητα κηρύσσει πόλεμο, καί ὁ τόπος τῆς μάχης αὐτῆς, εἶναι ἡ δική του ψυχή. Βία ἀσκεῖ μονάχα στόν ἑαυτό του, γιά νά μήν ἐπιτρέψει στά πάθη καί στίς κακίες νά αἰχμαλωτίσουν τήν ὕπαρξή του. Πέφτει καί σηκώνεται γιά νά τόν κερδίσει ὁ Θεός, καί γιά νά γίνει ὁ κόσμος ἔτσι λίγο καλύτερος. Οἱ ἄλλοι εἶναι ἀδέλφια, συνοδοιπόροι καί σύντροφοι, μέσα στίς ταλαιπωρίες τους καί στίς ἀστοχίες τους. Πρόσωπα γιά νά συγχωρέσει καί γιά νά ἀγαπήσει, κι ὄχι ἐχθροί πού τούς πρέπει τό μῖσος κι ὁ ἀφανισμός.

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Σήμερα ἑορτάζουμε εὐφρόσυνα καί πανηγυρικά τόν ἐρχομό τοῦ νέου ἔτους 2019, γιατί ὡς χριστιανοί ἔτσι κατανοοῦμε τό χρόνο καί τήν διαδοχή τῶν ἐτῶν καί τῶν αἰώνων. Ἔχουν γιά μᾶς ἀξία ὅλα ὅσα ζήσαμε κατά τόν χρόνο πού πέρασε κι ἐλπίζουμε πώς σωτήρια καί ὠφέλιμα θά ἀποβοῦν καί ἐκεῖνα πού ὁ νέος χρόνος θά μᾶς φέρει.

Εὐχόμαστε τό πνεῦμα τῆς ἑνότητας καί τῆς καταλλαγῆς πού κομίζει ἡ Ἐκκλησία νά ἐμπνέει κάθε πρόσωπο στό τόπο μας καί στόν κόσμο ὅλο, ὥστε τό σωτήριο ἔτος 2019 νά εἶναι γιά ὅλους δημιουργικό καί καρποφόρο.

  Καλό καί εὐλογημένο νέον ἔτος!

     Μετὰ πατρικῶν εὐχῶν!

  Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ  ΣΑΣ

    + ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Απαντητικές Επιστολές Σεβ.Μητρ.Πειραιώς κ.Σεραφείμ στους κυρίους Μιχαλολιάκο και Παναγιώταρο

Σέ ἀπάντηση ὅσων διαδίδονται δημοσιοποιῶ δύο ἀπαντητικές ἐπιστολές μου μία στόν κ. Νικόλαο Μιχαλολιάκο, Γενικό Γραμματέα τοῦ κομματικοῦ σχηματισμοῦ Λαϊκός Σύνδεσμος Χρυσή Αὐγή καί μία πρός τόν Βουλευτή τοῦ ἴδιου κόμματος κ. Ἠλία Παναγιώταρο.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

᾿Αριθμ. Πρωτ. 718                                                                      ᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 24ῃ Ἰουνίου 2015

Πρός Τόν
Ἐντιμότατον Κύριον
Ἠλίαν Παναγιώταρον
Βουλευτήν Λαϊκοῦ Συνδέσμου «Χρυσή Αὐγή»
Βουλή τῶν Ἑλλήνων 
ΑΘΗΝΑΙ

Ἐντιμότατε Κύριε Βουλευτά,

Εἰς ἀπάντησι τῆς ἀπό 11/6/2015 ἐπιστολῆς Σας ἀποστέλλω τά σχετικά μέ τόν κομματικό Σας σχηματισμόν ἀνακοινωθέντα μου, πού ἀποδεικνύουν πληρέστατα ἀναφέροντας πραγματικά περιστατικά καί ὄχι ἰδεοληψίες ὅτι δυστυχῶς ὡς ἰδεολόγημα τοῦ κομματικοῦ Σας χώρου ἔχετε τόν ἀποκρυφιστικό παγανισμό πού ὅπως εὐχερῶς ἀντιλαμβάνεσθε εἶναι ἐξόχως πολέμιος τῆς χριστιανικῆς Πίστεως καί Ἀληθείας.

Συνεπῶς δέν τυγχάνει ἀληθής καί βάσιμος ὁ ἰσχυρισμός Σας ὅτι Σᾶς «κατηγόρησα» ὡς «ἀντιχρίστους, αἱρετικούς, εἰδωλολάτρες κλπ» διότι ἀπέδειξα μέ ἀδιάσειστα στοιχεῖα καί πραγματικές ἀναφορές τήν οὐσιώδη σχάση τοῦ κινήματός Σας ἀπό τόν Ἑλληνορθόδοξο πολιτισμό μας.

Ἐπειδή ὅμως, δι’ ὅλα ὑπάρχει ἡ εὐλογημένη μετάνοια ἰδού ἀγαπητέ κ. Βουλευτά πεδίον δόξης λαμπρόν δι’ ὅλους Σας, νά ἀποκηρύξετε δημοσίᾳ τά κατά καιρούς τόσον ἀπό τόν κ. Γεν. Γραμματέα διακηρυχθέντα νεοπαγανιστικά φληναφήματα, ὅσον καί ἀπό τούς ἄλλους ἀναφερομένους στά Ἀνακοινωθέντα μου Βουλευτάς καί νά διακηρύξετε τήν πίστη Σας στήν Ἑλληνορθόδοξη ἰδιοπροσωπεία καί ταυτότητα τοῦ Γένους μας.

Ἡ ἐπανακυκλοφόρησι ἀπό τόν κ. Ν. Μιχαλολιάκο τό 2008 καί ἀπό τίς ἐκδόσεις ΝΕΑ ΣΠΑΡΤΗ τῆς ποιητικῆς του συλλογῆς «Ἡ ἐξομολόγηση ἑνός Ἐθνικοῦ» μέ σαφές παγανιστικό περιεχόμενο καί ἡ ὁμολογία τοῦ Κομματικοῦ Σας σχηματισμοῦ στήν ἱστοσελίδα Του στίς 22/4/2013 «ναί κάποιο νέοι τῆς Χρυςῆς Αὐγῆς ἑόρτασαν τό χειμερινό ἡλιοστάσιο μία ἡμέρα ἱερή τῆς παράδοσης τοῦ Ἑλληνισμοῦ γιά χιλιάδες χρόνια» δέν ἀφήνουν κανένα περιθώριο γιά ὁποιαδήποτε συνεργασία τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας μαζί Σας. 

Μετά τιμῆς
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

᾿Αριθμ. Πρωτ. 1085                                                                   ᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 9ῃ Ὀκτωβρίου 2017

Πρός Τόν
Ἐντιμότατον Κύριον
Νικόλαον Μιχαλολιάκον
Γενικόν Γραμματέα
Λαϊκοῦ Συνδέσμου «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ»
Λεωφ. Μεσογείων 131
115 26 ΑΘΗΝΑΙ

Ἐντιμότατε Κύριε Γενικέ,

Εν πρώτοις εὐχαριστῶ θερμῶς διά τάς Ὑμετέρας εὐχάς ἐπί τῇ ἐνάρξει τοῦ νέου ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους. Εἰς ἀπάντησι τῆς ὑπ’ ἀριθμ. 146/20.9.2017 Ὑμετέρας ἐπιστολῆς προάγομαι νά σημειώσω τά ἀκόλουθα:

Ἐκφράζετε προσήλωσι εἰς τόν ἱερόν θεσμόν τῆς οἰκογενείας καί ὡς ἐκ τούτου τήν κάθετον ἀντίθεσιν τοῦ Ὑμετέρου κοινοβουλευτικοῦ σχηματισμοῦ εἰς τό ὅλως ἀνήκουστον καί ἀπαράδεκτον ἐξ ἐπόψεως ἰατρικῆς, κοινωνιολογικῆς, ψυχολογικῆς καί θρησκευτικῆς ψηφισθησόμενον νομοθέτημα τό ὁποῖον ἐπιγράφεται ὡς «νομική ἀναγνώριση φύλου» καί ἐπιδιώκει τήν θεσμοθέτησι τῆς χωρίς ἐπιστημονικήν τεκμηρίωσι ἀτομικῆς βουλήσεως, ἀνατροπή τῆς ἀνθρώπινης ὀντολογίας, ἐρήμην τῶν κοινωνικῶν συνθηκῶν.

Κατά τό παρελθόν ἤσκησα καθηκόντως δριμεῖαν κριτικήν εἰς τάς παγανιστικάς καί ἑωσφορικάς Ὑμετέρας ἀποκλίσεις, προερχομένας ἀπό τόν σατανιστήν ποιητήν W. B. Yeats, διακεκριμένον στέλεχος τοῦ ἑρμητικοῦ τάγματος τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς τοῦ 19ου αἰ., ὅπως ἐκφράζονται εἰς τόν συγγραφέντα ὑφ’ Ὑμῶν, πρόλογον τοῦ βιβλίου τοῦ Ὀδυσσέως Πατεράκη, ἐκδ. Ἐλεύθερη Σκέψις 1982, «Τό ἀστραφτερό σκοτάδι τοῦ ἑωσφόρου», «Ἐθνική τῶν Ἑλλήνων Θρησκεία».

Ἐξ αὐτῶν προκύπτει ὅτι ἡ ἐπιλογή τό 1985 τοῦ ὀνόματος «Χρυσή Αὐγή» τοῦ Ὑμετέρου πολιτικοῦ σχηματισμοῦ καί τό ἰδεολογικόν περιεχόμενόν του φέρονται ὡς δάνειον ἀπό τό σατανιστικόν, ἀποκρυφιστικόν καί παγανιστικόν ἑρμητικόν τάγμα τῆς «Χρυσῆς Αὐγῆς» στό ὁποῖον πρωταγωνίστησε δραματικῶς ὁ γνωστός σατανιστής Ἄλιστερ Κρόουλι, πού στηρίζεται στήν ἑρμητική Καμπάλα, ἡ ὁποία εἶναι ἔμπνευσις καί ἔργον τῶν Σιωνιστῶν σατανιστῶν, μέ τήν πρόσμειξι τῶν ἀρχῶν τοῦ Ρουνικοῦ παγανισμοῦ.

Ἐν ταὐτῷ ἡ Ὑμετέρα ποιητική συλλογή «Ἡ ἐξομολόγησις ἑνός ἐθνικοῦ», ἐκδ. Νέα Σπάρτη, πού ἀνετυπώθη τό 2008 γέμει ἀπό δωδεκαθεϊστικάς ἀπόψεις, πού ἀσφαλῶς γνωρίζετε καλῶς ὅτι ὅπως ὁ Ἠρόδοτος ἀναφέρει, ἀποτελοῦν σύλληψι δύο ποιητῶν τῆς ἀρχαιότητος τοῦ Ἠσιόδου καί τοῦ Ὁμήρου.

Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω, ἀντιλαμβάνεσθε εὐχερῶς, ὅτι ὑφίσταται πλήρης ἀδυναμία ἀναγνωρίσεως τοῦ οἱουδήποτε ἔργου τοῦ Ὑμετέρου κομματικοῦ σχηματισμοῦ, ὅταν ἐλλείπει ἡ κοινή βάσις καί ἀναφορά πού εἶναι ἡ ἀκλόνητος πίστις εἰς τόν Ἕναν Τρισυπόστατον Θεόν, εἰς τόν Σωτῆρα, Νικητήν τοῦ θανάτου καί Λυτρωτήν τοῦ κόσμου.

Ἑπομένως διά νά ὑπάρξῃ οἱαδήτινα ἐπικοινωνία μεθ’ ἡμῶν, προϋπόθεσις εἶναι ἡ δημόσια ἀποκήρυξις καί κατάγνωσις τῶν ὡς ἄνω ἀναφερομένων κειμένων καί ἡ ὁμολογία πίστεως. 

Μετά τιμῆς
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Απάντηση στην κ.Κατερίνα Ακριβοπούλου για τους Χαρακτηρισμούς της "ακροδεξιός" και "χρυσαυγίτης"

Ὅταν στό διαδίκτυο ἔχεις καταθέσει 5 κείμενα, δημόσια ἀνακοινωθέντα στίς 22/4/2013, 23/4/2013, 29/4/2013, 20/9/2013, καί 16/12/2013, τά ὁποῖα ὑπάρχουν στό διαδίκτυο μέ τά ὁποῖα καταδικάζεις τόν παγανιστικό χαρακτήρα τοῦ πολιτικοῦ μορφώματος «Λαϊκός Σύνδεσμος-Χρυσή Αὐγή» πού ἀποτελεῖ ἰδεολογική συνέχεια τοῦ ἀποκρυφιστικοῦ καί σατανιστικοῦ ἑρμητικοῦ τάγματος «Χρυσή Αὐγή» τοῦ 19^ου αἰ. τῶν Γέϊτς, Πεσόα καί Κρόουλι, παρουσιάζοντας πανελληνίως τά ἀποδεικτικά στοιχεῖα γιά τό ἰδεολόγημά της καί τόν σαφῆ ἀντιχριστιανικό της χαρακτῆρα, προειδοποιώντας μάλιστα ὅτι ἀποτελοῦν κίνδυνο γιά τήν Ἐκκλησία καί τό Ἔθνος οἱ θέσεις τοῦ πολιτικοῦ αὐτοῦ μορφώματος, ἀποτελεῖ βαρύτατη συκοφαντία καί ἐξύβριση ἡ δημόσια ἀναφορά στήν ἐκπομπή τῆς ΕΡΤ τῆς 19/11/2018 «Δεύτερη ματιά» τῆς κ. Κατερίνας Ἀκριβοπούλου, ὅτι ὑποβάλλων τίς νομικές μου ἐνστάσεις ὡς ὑπεύθυνος Ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος διαποιμαίνων τήν Ἱ. Μητρόπολη Πειραιῶς, εἶμαι  «ἀκροδεξιός καί χρυσαυγίτης» δηλαδή αὐτό πού πολλές φορές ἔχω καταδικάσει δημόσια ὅτι ἀποτελεῖ πνευματικό κίνδυνο γιά τόν Ἑλληνισμό καί τήν Ὀρθοδοξία. Ἑπομένως ὅταν καταγγέλω μέ ἐπιχειρήματα τόν ΓΓ τοῦ «Λαϊκοῦ Συνδέσμου Χρυσή Αὐγή» πού προλογίζει θετικά τό βιβλίο τοῦ κ. Ὀδυσσέα Πατεράκη «Τό ἀστραφτερό σκοτάδι τοῦ Ἑωσφόρου» ἐμπαίζω καί παραπλανῶ τό ποίμνιό μου.

Κηδόμενος τῆς ἀξιοπρεπείας μου διαμαρτύρομαι ἔντονα γιά τήν κατάπτωση τῆς κρατικῆς καί λαοσυντήρητης τηλεοράσεως τῆς ΕΡΤ ἀπό τίς ἄκριτες, ψευδεῖς καί συκοφαντικές τοποθετήσεις τῆς κ. Κ. Ἀκριβοπούλου καί καταφεύγω ἄμεσα ἐναντίον τῆς ΕΡΤ καί ἐναντίον τῆς κ. Ἀκριβοπούλου στήν τακτική καί ποινική Δικαιοσύνη καί βέβαια μέ ἀναφορά μου στό ΕΣΡ.  

Ὁ πόλεμος λάσπης συνεχίζεται. Τό ἔγκλημά μου εἶναι ὅτι ἀρθρώνω νομικό λόγο στά νομικά ζητήμα πού θέτει τό πλαίσιο συμφωνίας Ἐκκλησίας-Πολιτείας. Δηλαδή ἐρωτῶ καί πάλι: Μπορεῖς νά παραιτηθεῖς ἀπό τήν διεκδίκηση τῆς περιουσίας σου, ὅταν σέ ἔχει δικαιώσει τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων καί χωρίς καμμία ποινική ρήτρα, πού νά ἀποτιμᾶ τό μέγεθος αὐτῆς τῆς περιουσίας, ἀπό τήν ὁποία παραιτῆσαι καί ἡ ὁποία νά περιέχεται στή συμφωνία ὡς ἀποτρεπτικό μέσο καταστρατήγησής της, νά διαγράφεσαι ἀδιαμαρτύρητα ἀπό τό ἀνθρώπινο δυναμικό τοῦ Ἑλληνικοῦ Δημοσίου, στό ὁποῖο «ἀγωνίστηκες» ἀπό τό 1945 νά ἐνταχθεῖς καί νά μεταβάλλεται ἡ μισθοδοσία σου, σέ ἁπλή ἐπιδότηση, πού δέν μπορεῖ νά συνεχίζεται ἐπί μακρόν, μέσα στό νομικό πλαίσιο τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης καί ἐπειδή ὑποβάλλεις αὐτά τά εὔλογα ἐρωτήματα γιά κάθε καλῆς προαιρέσεως ἄνθρωπο, νά θεωρεῖσαι «ἐχθρός τοῦ λαοῦ» καί «χρυσαυγίτης»;

+ ὁ Πειραιῶς Σεραφείμ