Ανακοινωθέν για αρνητική πληροφόρηση ότι ο Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιώς αρνήθηκε να συναντήσει εκπροσώπους της Αρμενικής Κοινότητος.

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ἐπειδή ὑπῆρξε σχετική ἀρνητική πληροφόρησις ὅτι ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ ἠρνήθη νά δεχθῆ ἐκπροσώπους τῆς Ἀρμενικῆς Κοινότητος, δημοσιοποιοῦμε τόσον τό ὑποβληθέν αἴτημα τῆς «Μητρόπολης Ὀρθοδόξων Ἀρμενίων Ἑλλάδος», ὅσον καί τήν ἀπάντησιν τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου, ἡ ὁποία δέν ἔγινε δεκτή ἀπό τήν Ἀρμενική Κοινότητα.

Ἐκ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190

185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ

Email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Τηλ. Κέντρο 210 4514833

Fax 210 4518476

᾿Αριθμ. Πρωτ. 131                       ᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 25^ῃ Φεβρουαρίου 2019

Πρός Τόν

Ἐλλογιμώτατον Κύριον

Dr. Παῦλον Τσολακιάν

Πρόεδρον

Ἐθνικοῦ Κεντρικοῦ Συμβουλίου

Μητροπόλεως Ὀρθοδόξων Ἀρμενίων Ἑλλάδος

Κριεζῆ 10

105 35 ΑΘΗΝΑΙ

Ἐλλογιμώτατε κ. Πρόεδρε,

                  Εἰς ἀπάντησιν τῆς δι’ ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου ἀπό 20/2/2019 ἀποσταλείσης Ὑμετέρας ἐπιστολῆς, δι’ ἧς αἰτεῖσθε συνάντησιν μεθ’ ἡμῶν, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Ὑμετέρου θρησκευτικοῦ ἡγέτου κ. Κεγάμ καί τριῶν μελῶν τῆς «Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Μητροπόλεως»Ὑμῶν, μετά πολλῆς ἀδελφικῆς ἀγάπης  ἀναφέρομεν Ὑμῖν ὅτι ἰδιαιτέρως ἐκτιμῶμεν τόν ἀδελφόν Ἀρμενικόν λαόν καί ἱστάμεθα μετ’ εὐλαβείας καί δέους ἐνώπιον τῶν μαρτύρων  τῆς Ἀρμενικῆς Γενοκτονίας, τῶν διά πολυωδύνων βασάνων τελειωθέντων ὑπό τῆς Τουρκικῆς θηριωδίας. Αἰσθανόμεθα οἱ Πανέλληνες πρός τόν Ὑμέτερον λαόν βαθυτάτην ἀδελφικήν ἀγάπην, διότι μᾶς ἐνώνουν δεσμοί φιλίας καί κοινοί ἀγῶνες.

                    Τελοῦντες ἐν κοινωνίᾳ ἀγάπης μεθ’ Ὑμῶν, δυστυχῶς δέν εὑρισκόμεθα εἰς εὐχαριστιακήν κοινωνίαν καί μετοχήν, διότι ἡ Ὑμετέρα θρησκευτική παραδοχή ἀπεκόπη ἐκ τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας ἀπό τό 491 μ.Χ., ὅτε διά πολιτικούς κυρίως λόγους καί ἰδίᾳ ἕνεκα τῆς μή βοηθείας τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας εἰς τούς κατά τῶν Περσῶν ἀγώνας, τό Ἀρμενικόν Ἔθνος ἀπέρριψε τά ἀποφάσεις τῆς Ἁγίας Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί ἐδέχθη τάς κακοδοξίας καί αἱρέσεις τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ, τοῦ Μονοθελητισμοῦ καί τοῦ Μονοενεργητισμοῦ ὑπό τόν θεοπασχητικόν αὐτῶν χαρακτῆρα, μέ τάς Συνόδους τοῦ Βαγκαρσαπάτ (491 μ.Χ.) καί τήν Α΄καί Β΄ ἐν Δοβίν (525-527 μ.Χ.). Ἡ ἀδυναμία τῆς Ἀρμενικῆς γλώσσης νά διακρίνη μεταξύ τῶν ἐννοιῶν φύσεως καί ὑποστάσεως ἐφ’ ὅσον ὑφίσταται μόνον μία λέξις καί διά τάς δύο ἐννοίας, ἡ λέξις pnuthiun (bnouthiun) καί τοῦ γεννᾶν καί τίκτειν, ἴσως νά ἀποτελῆ ἐπιπροσθέτως καί τήν «θεολογικήν» αἰτίαν τῆς ἀποσχίσεως τῆς Ὑμετέρας θρησκευτικῆς Κοινωνίας ἐκ τῆς Μιᾶς, Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Αἱ ὁμολογίαι πίστεως τοῦ Γρηγορίου ἐκ Ναρέκ (951 μ.Χ.), τοῦ Ναρσῆ Ε΄ (1170 μ.Χ.), τοῦ Ναρσῆ ἐκ Λαμπράν (1196 μ.Χ.), τῆς Συνόδου τῆς Ταρσοῦ καί ἡ ἔκθεσις πίστεως τοῦ Ναρσῆ Δ΄ Σνορχαλῆ, ἐκφράζουν τήν δογματικήν θέσι τῆς Ὑμετέρας θρησκευτικῆς Κοινωνίας, ἡ ὁποία συμπυκνοῦται εἰς τήν φράσιν τήν ἀπαγγελομένην κατά τάς χειροτονίας: «Ὁ Χριστός εἶναι μία ἑνωθεῖσα φύσις» (miavorial mi Bnouthiun) πού καταδεικνύει τόν Μονοφυσιτικόν χαρακτῆρα τῆς Ὑμετέρας θρησκευτικῆς Κοινωνίας.

                  Τά ἱερά καί φρικώδη ὅμως γεγονότα τῆς Γεσθημανῆ ἀποδεικνύουν πληρέστατα τήν πλάνην τῆς Ὑμετέρας θρησκευτικῆς Κοινωνίας καί τῶν ἀρνουμένων τάς Δ΄, Ε΄, Στ΄ καί Ζ΄ Οἰκουμενικάς Συνόδους, διότι ὁ Θεάνθρωπος Κύριος Ἰησοῦς Χριστός κατέδειξε ὅτι ὑπάρχει εἰς τό ἕνα πρόσωπο-ὑπόστασι τοῦ Θεοῦ Λόγου ἑνωμένες «ἀσυγχύτως, ἀτρέπτως, ἀδιαιρέτως καί ἀχωρίστως» μέ τήν ἀντίδοση τῶν ἰδιωμάτων, ἡ θεία καί ἡ ἀνθρωπίνη φύσις, θέλησις καί ἐνέργεια. Ἡ ἐπί τοῦ Σταυροῦ Θυσία, ἡ ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασις καί ἡ εἰς οὐρανούς Ἀνάληψις ἔτι ἐναργέστερον ἀποδεικνύουν τά ἀνωτέρω.    

                   Κατά ταῦτα ἡ οὐσιώδης ἔλλειψις ἑνότητος εἰς τήν πίστιν καί ἡ μή εὐχαριστιακή κοινωνία καί μετοχή καθιστοῦν δυστυχῶς ἀδύνατον τήν ἀναγνώρισιν ὑπό τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Ὑμετέρας θρησκευτικῆς Κοινωνίας, ὡς Ἐκκλησιαστικοῦ σώματος ἔχοντος Ἀποστολικήν διαδοχήν καί μυστηριακήν φύσιν καί δομήν καί αὐτό προκύπτει ἐκ τοῦ μεγαλειώδους ὁρισμοῦ τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν θείου Παύλου περί τῆς ὀντολογίας καί τῆς φύσεως τῆς Ἐκκλησίας (Ἐφ. Α΄17-22). Διότι τυγχάνει πέραν πάσης λογικῆς νά ἀποδεχθῆ τίς ὅτι ὑφίσταται μία Ἐκκλησία-Σῶμα μέ κεφαλήν τόν Χριστόν, ἡ ὁποία κηρύσσει ὅτι ὁ Ἰησούς Χριστός εἶναι τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος καί μετά τήν ἕνωσι τῶν δύο φύσεων καί ἔχει Θεία καί Ἀνθρωπίνη φύση, θέληση καί ἐνέργεια καί τήν ἰδία στιγμή ὅτι ὑφίσταται μία ἄλλη Ἐκκλησία-Σῶμα μέ κεφαλή τόν ἴδιον Χριστό, ὁ ὁποῖος ἔχει «μία ἑνωθεῖσα, φύση θέληση καί ἐνέργεια» ἐλαυνομένη ἀπό τήν πρόταση «Μία φύσις τοῦ λόγου σεσαρκωμένη» τοῦ κατεγνωσμένου αἱρετικοῦ Ἀπολλιναρίου, πού παρενεβλήθη δολίως εἰς κείμενον τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου καί τήν ὁποία ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας ἐξέλαβε ὡς δῆθεν ὀρθόδοξον.

                  Εἰς τήν ἐξόχως συγκεχυμένην ἐποχήν μας ὁ παναιρετικός συγκρητιστικός Οἰκουμενισμός, ἀντί ἐν μετανοίᾳ νά ὠθῆ εἰς τήν ἐπιστροφήν εἰς τήν ἀποστολικοπαράδοτη Πίστι καί ἑνότητα τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἐφηῦρε τό δόλιο καί ἀπατηλό σύνθημα τῆς «ἑνότητος ἐν τῇ διαφορετικότητι». Τό πόσον ἕωλον καί ἀνεπέρειστον τυγχάνει τό συγκεκριμένον πρόταγμα, πού δῆθεν πηγάζει ἀπό τήν πρός ἀλλήλους ἀγάπην, ἀδιαφορώντας ὅτι δέν ὑπάρχει ἀγάπη χωρίς τήν Ἀλήθεια, διότι ἡ Ἀλήθεια δέν εἶναι προσωπική ἰδεοληψία ἤ ἰδεολογία ἀλλά πρόσωπο, ὁ ἐνσαρκωθείς Θεός Λόγος (Ἰω. ΙΔ, 6), ἀποδεικνύεται ἐκ τοῦ πασιδήλου γεγονότος ὅτι ἐνῶ φραστικῶς ἀποδίδεται ἀπό τούς οἰκουμενιστάς «ἐκκλησιαστικότητα» καί ἀναγνωρίζεται «ἱερατική ἰδιότητα» εἰς ἑτεροδόξους δέν χωροῦν εἰς τήν ἔμπρακτη ἀπόδειξι τῶν λόγων τους, εἰς τήν εὐχαριστιακή κοινωνία (intercommunio) πού εἶναι ἡ μόνη ἀπόδειξι τῆς ἑνότητος τῶν εἰς Χριστόν πιστευόντων.

                  Ἐλλογιμώτατε κ. Πρόεδρε,

                  Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω ἐκτεθέντων εἰς τήν Ὑμετέραν ἔμφρονα ἀγάπην καί εὐγένειαν, κατανοεῖτε ὅτι εὐχαρίστως δύναμαι νά συναντήσω Ὑμᾶς ὡς συνέλληνας καί συναθρώπους καί ἀγαπητούς ἀδελφούς, ἀλλά ὄχι ὡς ἐκπροσώπους κακοδόξου καί αἱρετικῆς θρησκευτικῆς Κοινωνίας.

                  Εὐελπιστῶν ὅτι θά ἐκτιμήσετε τήν εἰλικρίνειάν μου καί τήν πραγματικήν μου ἀγάπη, πού δέν ἀποκρύπτει τήν ἀλήθειαν καί δέν ἐπιχειρεῖ διά προφανεῖς λόγους ψευδεπιγράφου εὐγενείας καί καθωσπρεπισμοῦ, νά συγκαλύψη τό πρόβλημα, εὐχόμενος κάθε παρά Θεοῦ δύναμι καί εὐλογία εἰς Ὑμᾶς καί τήν οἰκογένεια Ὑμῶν, διατελῶ μετά πολλῆς τιμῆς,  

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Ακολουθεί το υποβληθέν αίτημα της «Μητρόπολης Ορθοδόξων Αρμενίων Ελλάδος».

Ἀφιέρωσις Μητροπολίτου Πειραιῶς Σεραφείμ στούς ὁρκοδοτήσαντας μουσουλμάνους βουλευτάς καθώς καί στούς αὐτουργούς τῆς ἀνιδρύσεως καί ἀνοικοδομήσεως τοῦ Ἰσλαμικοῦ Τεμένους στό Βοτανικό.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 18^ῃ Ἰουλίου 2019

Μέ τήν παρουσίαση ἀπό τήν τηλοψία τῆς ὁρκοδοσίας τοῦ νέου Ἐθνικοῦ Κοινοβουλίου ἀκούστηκε, ὅπως ἐπιτάσσει ἡ Δημοκρατία, καί ἡ ὁρκοδοσία τῶν τριῶν Ἑλλήνων Μουσουλμάνων Βουλευτῶν «στό ὄνομα τοῦ Παντοδυνάμου Θεοῦ καί τοῦ μόνου Προφήτου Αὐτοῦ Μωάμεθ». Τό γεγονός αὐτό ταυτόχρονα μέ τήν πρόοδο τῶν ἐργασιῶν ἀνεγέρσεως τοῦ νέου Ἰσλαμικοῦ Τεμένους στήν Ἀθήνα, στή γῆ τῆς ὁποίας κύλισε ποταμηδόν τό μαρτυρικό αἷμα τῶν ἁγίων ἐνδόξων Νεομαρτύρων Φιλοθέης τῆς Ἀθηναίας καί Μιχαήλ Πακνανᾶ ἀπό τούς σφαγεῖς ὁμοπίστους τῶν σημερινῶν μουσουλμάνων, γιά νά διατηρήσωμε τήν ἐθνική μας αὐτοσυνειδησία καί τήν πνευματική μας ἰδιοπροσωπία καί νά μήν εἴμεθα σήμερα τό ὑπόλοιπο τῆς Εὐρωπαϊκῆς Τουρκίας, γνωστοῦ ὄντος, ὅτι ὅποιος στά τέσσερα μαῦρα ἑκατόχρονα τῆς σκλαβιᾶς στούς ἰσλαμιστές ὀθωμανούς ἐξισλαμίζετο, ταυτόχρονα καί ἐκτουρκίζετο, μέ παρακινεῖ νά ἀφιερώσω τίς κατωτέρω Σοῦρες (Κεφάλαια) τοῦ Κορανίου στούς τρεῖς Ἕλληνες Μουσουλμάνους Βουλευτάς ἀλλά καί σέ ὅλους ὅσους ἐνομοθέτησαν, συνήργησαν καί συνέπραξαν σέ αὐτό τό ἀνοσιούργημα κατά τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδος καί τό ἀφιερώνω γιά νά καταδείξω τήν ἀλήθεια γιά τήν προσωπικότητα τοῦ δῆθεν μοναδικοῦ Προφήτη πού τεχνηέντως ἀποσιωπᾶται γιά νά ἐξάγη κάθε καλῆς προαιρέσεως ἄνθρωπος τά συμπεράσματά του. Προλαμβάνω τούς λογῆς λογῆς «δικαιωματιστές», τούς δῆθεν ὑπερασπιστές τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, πού ὅπως δημοσιοποιεῖται χωρίς νά διαψεύδεται, χρηματοδοτοῦνται ἀφειδῶς ἀπό τό Open Society Foundation σέ συνεργασία μέ τό European Network Against Rasism (ENAR) τοῦ σκοτεινοῦ σκιώδους παγκοσμίου οἰκονομικοῦ παίκτου, καθώς καί ἀπό τίς Σουνιτικές Κυβερνήσεις Σαουδικῆς Ἀραβίας, Ὀμάν καί Κατάρ, πού δαπανοῦν δισεκατομμύρια δολλάρια γιά νά ἐμπεδοθεῖ καί νά ἐπικρατήσει στούς «χρησίμους ἠλιθίους» ὁ ὅρος «ἰσλαμοφοβία» ὡς δῆθεν ἐκδήλωση ρατσισμοῦ καί ξενοφοβίας, ὅτι ἐκ τοῦ Κορανίου μεταφέρω ἁπλῶς τά κείμενα πού καταδεικνύουν τήν προσωπικότητα τοῦ δῆθεν Προφήτη, χωρίς ἰδικές μου κρίσεις καί ὅτι δυσμενής διάκριση εἰς βάρος τῆς θρησκευτικῆς καί ἐθνικῆς μας ἰδιοπροσωπίας εἶναι ἡ Ἑλληνική Πολιτεία νά καταστρατηγεῖ τήν ἀρχή τῆς ἰσότητας καί νά ἀνιδρύει, συντηρεῖ καί ἀνοικοδομεῖ μέ χρήματα τοῦ κρατικοῦ προϋπολογισμοῦ ἕναν λατρευτικό χῶρο μιᾶς θρησκευτικῆς παραδοχῆς, πού ἐπί τέσσερις αἰῶνες βίασε, κατακρεούργησε καί δολοφόνησε τό λαό μας.

Ἀντιλαμβανόμεθα ὅλοι ὅτι ἡ ἀπελθούσα Κυβέρνησι ΣΥΡΙΖΑ πού ποτέ δέν ἔκρυψε ὅτι ἐμφορεῖτο ἀπό διεθνιστικά προτάγματα εἶχε ἐργαλειοποιήσει καί τό συγκεκριμένο θέμα -ἀπόδειξι ἡ φιέστα τοῦ ἀπελθόντος Ὑπουργοῦ κ. Γαβρόγλου- στή μεθόδευση γιά τήν ἀποδόμηση τῆς ἐθνικῆς μας ἰδιοπροσωπείας συστατικό στοιχεῖο τῆς ὁποίας εἶναι καί τό ὁμόθρησκον τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, κατά τόν πολύ Ἠρόδοτον. Ἄλλωστε ἡ ἄτεχνη καί δόλια μεθόδευση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, μέσα στό οὐδετερόθρησκο Κράτος μας ὅπως προβλέπει τό ἄρθρο 13 τοῦ Συντάγματος, πού ἐνεργῶς προστατεύει κάθε γνωστή θρησκεία καί κατοχυρώνει τήν ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως  νά γκρεμίση δικαιοπολιτικά τό κανονιστικό περιεχόμενο τοῦ ἄρθρου 3 τοῦ Συντάγματος, πού ρυθμίζει τίς σχέσεις Ἐκκλησίας–Πολιτείας καί Πολιτείας–Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἀποδεικνύει πληρέστατα τά ἀνωτέρω.

Ὅπως ἀποκαλυπτικά παρουσίασε ἡ γνωστή κ. Σώτη Τριανταφύλλου στήν ἀρθρογραφία της «Καλοί καιροί» Σαββατοκύριακο 4-5/5/2019 τό Κατάρ μέσῳ τῆς Ὀργανώσεως Qatar Charity χρηματοδοτεῖ ἰσλαμιστικές influencers χτίζει τζαμιά καί ἰσλαμικά σχολεῖα, πληρώνει ἰμάμηδες καί ἀσκεῖ ἐπιρροή ὥστε νά διορίζονται σέ ὑπεύθυνες θέσεις διοίκηση, πανεπιστήμια, ΜΚΟ, φανατικοί μουσουλμάνοι. Ὁ γνωστός ἰσλαμολόγος καθηγητής τῆς Ὀξφόρδης Ταρίκ Ραμαντάν, πού φυλακίστηκε κατηγορούμενος γιά βία ἐναντίον γυναικῶν καί ὁ ὁποῖος ἦταν μέλος πολλῶν τηλεοπτικῶν πάνελ σέ ὅλη τήν Εὐρώπη μισθοδοτεῖται ἀπό τήν ἐξισλαμιστική αὐτή ὀργάνωση μέ μισθό 35.000 Εὐρώ μηνιαίως. Στό μισθολόγιο τῆς ὀργάνωσης ὑπάρχουν ὀνόματα γνωστῶν ἰσλαμιστῶν καθηγητῶν σέ Εὐρωαμερικανικά ΑΕΙ . Ἡ Qatar Charity ἐμφανίζεται ὡς ΜΚΟ πού δρᾶ ὅπου ὑπάρχουν Μουσουλμανικές κοινότητες. Ἔχει 24 θυγατρικές μεταξύ τῶν ὁποίων καί τήν Nectar Trast στήν Βρετανία. Ὁ Σουδανικός κλάδος τῆς Qatar Charity κατηγορεῖται γιά γενοκτονία στό Νατφούρ τοῦ Σουδάν. Τό 2016 ἡ Qatar Charity διέθεσε 25.000.000 Εὐρώ γιά τό χτίσιμο Τζαμιῶν στήν Ἰταλία καί 28.000.000 λίρες γιά ἀνέγερση Τζαμιῶν στήν Βρετανία. Ἤδη ἔχει ξεκινήσει τό χτίσιμο 140 τζαμιῶν στήν Εὐρώπη. Ἡ Qatar Charity δηλώνει ὅτι ὁ στόχος της εἶναι ἡ ἐνίσχυση τῆς ἰσλαμικῆς ταυτότητας στήν Εὐρώπη, συνεργάζεται δέ μέ τίς σαουδαραβικές ἐξισλαμιστικές ὀργανώσεις International Islamic Relief καί τήν British Islamic Relief.

Ἀφιερώνω λοιπόν στούς ἀνωτέρω τήν Σούρα (Κεφάλαιο) ΞΣΤ΄(66) Ἡ Ἀπαγόρευση (Ἐλ-Ταχρίμ) πού ἀκολουθεῖ, ἡ ὁποία ἔχει τήν κορανική ἑρμηνεία πού ἀναφέρεται στό Κοράνιο ἐκδ. ΚΑΚΤΟΣ, Ἀθήνα 2006, σελ. 512: «Ο Μωάμεθ κοιμήθηκε με την παλακίδα του την Μαρία. Όταν το έμαθε η σύζυγος του η Χάφζα  αρχικά υποσχέθηκε να το κρατήσει μυστικό. Αργότερα όμως το ανακοίνωσε στην άλλη σύζυγο του Προφήτη την Αϊσά και όλες μαζί ζήτησαν από τον Προφήτη δέσμευση πως δεν θα ξανοκοιμηθεί με τη Μαρία. Με το Κεφάλαιο αυτό ο Θεός απαλλάσει τον Προφήτη από την τήρηση της υπόσχεσης που έδωσε»  «1. Προφήτη, γιατί απαγορεύεις ό,τι ο Θεός επέτρεψε, προσπαθώντας να ευχαριστήσεις τις γυναίκες σου; Ο Κύριος είναι επιεικής και σπλαχνικός. 2. Ο Θεός επέτρεψε σε εσάς την ακύρωση του όρκου σας. Ο Θεός είναι ο προστάτης σας. Είναι παντογνώστης και πάνσοφος. 3. Μια μέρα, όταν ο Προφήτης εμπιστεύθηκε κάποιο μυστικό σε μια από τις γυναίκες του, αυτή το είπε σε άλλη. Ο Θεός ειδοποίησε τον Προφήτη γι’ αυτό. Κι ο Προφήτης της εμπιστεύτηκε ένα μέρος της αποκάλυψης τούτης και αποσιώπησε το υπόλοιπο. Όταν ο Προφήτης το ανακοίνωσε στη γυναίκα του, εκείνη τον ρώτησε: «Ποιος σε πληροφόρησε γι’ αυτό;» «Ο Πάνσοφος», απάντησε ο Προφήτης. 4. Αν μετανοήσατε, επειδή οι καρδιές σας ξεστράτισαν, ο Θεός θα σας το συγχωρήσει. Αν, όμως, κι οι δύο ενωθείτε κατά του Προφήτη, να ξέρετε ότι ο Θεός τον προστατεύει και ότι ο Γαβριήλ και κάθε ενάρετος πιστός μουσουλμάνος και οι άγγελοι θα τον βοηθήσουν. 5. Αν σας χωρίσει, ο Θεός μπορεί να του δώσει άλλες γυναίκες, καλύτερες από εσάς, μουσουλμάνες, πιστές, ευσεβείς, μετανιωμένες, υπάκουες, οι οποίες θα τηρούν τη νηστεία, χήρες ή παρθένες.»…

Ἀφιερώνω στούς ἀνωτέρω ὡσαύτως καί τήν Σούρα (Κεφάλαιο) ΛΓ΄(33) Οἱ συνασπισμένες φυλές (Ἀλ-Ἀχτζάμπ):  μέ τήν ὁποία «ὁ Θεός ἐντέλλεται στόν Προφήτη νά παντρευτεῖ τήν σύζυγο τοῦ θετοῦ γιοῦ του Ζεΐδ καθώς καί ἐπευλογεῖ τήν πολυγαμία» Κοράνιο ἐκδ. ΚΑΚΤΟΣ, Ἀθήνα 2006, σελ. 380: «… 37.  Μωάμεθ, είπες σε αυτόν που ευεργετήθηκε από τον Θεό και γέμισε με τα αγαθά Του: «Κράτα τη γυναίκα σου και να φοβάσαι τον Θεό», ενώ εσύ έκρυβες στην καρδιά σου ό,τι ο Θεός μετά από λίγο επρόκειτο να κάνει σε όλους φανερό. Φοβήθηκες τους ανθρώπους, ενώ έπρεπε να φοβηθείς περισσότερο τον Θεό. Όταν, όμως, ο Ζεΐδ αποφάσισε να χωρίσει τη γυναίκα του, Εμείς την ενώσαμε μαζί σου με τα δεσμά του γάμου, για να μάθουν οι πιστοί ότι δεν αμαρτάνουν, αν παντρεύονται τις γυναίκες των θετών γιων τους, αν οι θετοί γιοι τους τις χωρίσουν. Ό,τι αποφασίζει ο Θεός, πραγματοποιείται… 50. Προφήτη, σου επιτράπηκε να παντρευτείς με τις γυναίκες στις οποίες έδωσες προίκα, με τις αιχμάλωτες τις οποίες κέρδισες με τη δύναμη των χεριών σου, με τις κόρες των θείων σου και όσων σε ακολούθησαν, όπως και με κάθε ευσεβή γυναίκα η οποία αφιέρωσε την ψυχή της σε σένα, τον Προφήτη, αν θελήσεις, βέβαια, να τις παντρευτείς. Αυτό το προνόμιο το δίνουμε ξεχωριστά σε σένα απ’ όλους τους πιστούς. Γνωρίζουμε τους νόμους του γάμου τους οποίους ορίσαμε για τους πιστούς. Μη φοβάσαι μήπως ενοχοποιηθείς, αν κάνεις χρήση των δικαιωμάτων σου. Ο Κύριος είναι επιεικής και μεγαλόψυχος. 51. Μπορείς να αναβάλεις την επαφή με όποια σύζυγο σου θελήσεις και να δεχτείς στο κρεβάτι σου όποια θελήσεις, ακόμα και όποια στο παρελθόν παραμέλησες αλλά την επιθύμησες και πάλι. Δεν αμαρτάνεις αν κάνεις κάτι τέτοιο. Με αυτόν τον τρόπο δροσίζονται (παρηγοριούνται) πιο εύκολα τα μάτια τους. Ας μη στενοχωριούνται, όλες πρέπει να ευχαριστηθούν με ό,τι εσύ τούς παραχωρείς. Ο Κύριος γνωρίζει όσα βρίσκονται στην καρδιά σας, και είναι παντογνώστης και φιλάνθρωπος. 52. Δεν σου επιτρέπεται να πάρεις άλλες γυναίκες… ακόμα και αν ερωτευτείς την ομορφιά τους… εξαιρούνται όσες τυχόν αιχμαλωτίσεις με την δύναμη των χεριών σου… ».

Σέ αὐτοῦ τοῦ εἴδους, λοιπόν, τήν θρησκευτική παραδοχή μέ αὐτό τό χοϊκό  περιεχόμενο, γιατί δέν ὑπάρχει ἐχέφρων ἄνθρωπος στόν πλανήτη πού νά μπορεῖ νά ἀποδεχθεῖ, ὅτι ὁ Δημιουργός τῶν τρισεκατομμυρίων γαλαξιῶν ἀσχολήθηκε μέ τίς σεξουαλικές ὀρέξεις τοῦ Ἄραβα ἐμπόρου Μωάμεθ καί τά παραληρήματά του, ὁρκοδότησαν οἱ τρεῖς Ἕλληνες Μουσουλμάνοι Βουλευτές καί τό Ὀρθόδοξο Ἑλληνικό Ἔθνος διά τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας θεσμοθετεῖ καί ἀφιερώνει ἐπίσημο χῶρο λατρείας καί διορίζει τόν Μαροκινό κ. Ζακίμ Μοχάμετ, ἐκπρόσωπο τοῦ Συλλόγου Μαροκινῆς Κοινότητος στήν Ἑλλάδα, ὡς ἐπικεφαλής ἰμάμη τοῦ τεμένους στό Βοτανικό, πού ὅπως καταγγέλεται χωρίς νά ἔχει διαψευσθεῖ, διά τοῦ Ἑλληνικοῦ Φόρουμ Μεταναστῶν χρηματοδοτεῖται ἀπό τό Open Society Foundation τοῦ σκοτεινοῦ πλουτοκράτη πού ἀναφέραμε.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Ἡ Κυβέρνηση ἐν ἀποδρομῇ  μέ τό Σχέδιο Νόμου «Κύρωση τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα» γκρεμίζει τήν θρησκευτική καί κοινωνική εἰρήνη καί ἀφρόνως «ἐξοπλίζει» φονταμενταλιστές γιά θρησκευτική αὐτοδικία καί διάλυση τῆς κοινωνικῆς συνθήκης.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

 Ἐν Πειραιεῖ τῇ 4^ῃ Ἰουνίου 2019

Ἡ Κυβέρνηση πού διά στόματος τοῦ κ. Πρωθυπουργοῦ ὁμολόγησε ὅτι ἔχει ἀπωλέσει τήν οὐσιαστική πολιτική νομιμοποποίηση κατόπιν τῆς προδήλου ἧττα της στίς Εὐρωβουλευτικές ἐκλογές, πού ἐπιβεβαιώθηκε μέ τίς Περιφερειακές καί Δημοτικές ἐκλογές σέ ὅλη τήν Χώρα, περιφρονοῦσα τήν φωνή τῆς συνέσεως καί τήν ἀποδεδειγμένη, ἐν τοῖς πράγμασι, σοφία τοῦ νομικοῦ μας πολιτισμοῦ καί ἀσφαλῶς τήν Ἁγία μας Ἐκκλησία ἐκφρασθεῖσα διά τῆς Ἱερᾶς Συνόδου Αὐτῆς, ἐγκληματεῖ ἐκ προθέσεως, ἱκανοποιοῦσα τίς ἀδόκιμες καί ἀνερμάτιστες ἰδεοληψίες καί ἐμμονές της, καταργοῦσα ἀπό τό Δεύτερο βιβλίο καί τό 7^ο κεφάλαιο τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα, πού ἐπιγράφεται «Ἐπιβολή τῆς θρησκευτικῆς εἰρήνης», τά ἄρθρα 198, 199 καί 201 πού ἀφοροῦν στήν κακόβουλη βλασφημία, στήν καθύβριση θρησκευμάτων καί στήν περιΰβριση νεκρῶν διατηροῦσα τήν διάταξη τοῦ ἄρθρου 200 γιά τήν διατάραξη θρησκευτικῶν συναθροίσεων. Ὁ τ. Ὑπουργός κ. Ν. Παρασκευόπουλος εἶχε προϊδεάσει ἰσχυριζόμενος ὅτι: «Κατά τό Ποινικό Δίκαιο ἡ ποινή προϋποθέτει τήν τέλεσι πράξης. Ὁ προσδιορισμός τῆς τελευταίας χωρεῖ μέ στάθμιση τῶν ἐμπειρικῶν ἀποδείξιμων ἀποτελεσμάτων της. Ὡστόσο, στήν περίπτωση τῆς βλασφημίας λείπει ὁποιαδήποτε ἀποδείξιμη ἐνώπιον δικαστηρίου βλαπτική συνέπεια τῆς πράξης. Ἑπομένως, ἡ ἔννοια τοῦ ἐγκλήματος δέν διακρίνεται». Ἡ σκέψις αὐτή εἶναι ἡ πλήρης διαστρέβλωση τῆς νομικῆς πραγματικότητος.

Ἡ κατάργηση τῶν ἄρθρων 198 καί 199 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα πού ἀφοροῦν στήν κακόβουλη βλασφημία τῶν θείων πάσης γνωστῆς κατά τό Σύνταγμα, θρησκείας, δηλ. ἐκείνης πού δέν ἔχει κρύφια δόγματα καί τῆς ὁποίας ἡ λατρεία δέν ἀντίκειται στήν δημόσια τάξη καί τά χρηστά ἤθη, ὅπως προβλέπεται στό ἄρθρο 13 τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος, ὑπό τόν τίτλον τοῦ Ποινικοῦ Νόμου «Ἐπιβολή θρησκευτικῆς Εἰρήνης», προσβάλλει καί θέτει σέ ἄμεση διακινδύνευση τό ἔννομο ἀγαθό πού προσδιορίζεται ὑπό τοῦ τίτλου «Ἐπιβολή θρησκευτικῆς εἰρήνης» δηλ. τήν κοινωνική συνοχή καί τήν εἰρηνική συμβίωση διαφορετικῶν θρησκευτικῶν παραδοχῶν καί ἑνοτήτων, σέ συνθῆκες μάλιστα ἀκρίτου μεταναστεύσεως καί συγκροτήσεως πολυπολιτισμικῶν συνθηκῶν. Ὁ ποινικός μας νομοθέτης μέχρι σήμερα δέν τιμωρεῖ τήν ἄρνηση ἤ τήν κριτική τοῦ θρησκευτικοῦ γεγονότος, ἀλλά τήν δημοσίᾳ κακόβουλη βλασφημία, τήν δολία δημοσίᾳ γενομένη καθύβριση τοῦ θείου, πού στοχεύει ὄχι στήν κριτική ἄρνηση ἤ θεώρηση, ἀλλά στήν χυδαία ἀπομείωση τοῦ θρησκευτικοῦ γεγονότος πού ἀναποδράστως προκαλεῖ τήν ὀργή καί τόν βαθύτατο παραπικρασμό τῶν πιστευόντων στήν ὑβριζομένη θρησκευτική παραδοχή, διότι ἡ θρησκεία ἤ ἡ ἀθεΐα ἑκάστου συνιστᾶ ἀναποδράστως τό ὀντολογικό του θεμέλιο, ὑπό τοῦ ὁποίου διαπλάσσεται ὁ ψυχισμός του καί ἡ πράξη τοῦ βίου του. Ὅπως εὐχερῶς ἀντιλαμβάνεσθε, ἡ αἰτιολογική βάση τῶν συγκεκριμένων ποινικῶν διατάξεων καί ἡ στόχευση τοῦ ποινικοῦ νομοθέτου ὁρίζεται μέχρι σήμερα ἀπό τό νομικό προσδιορισμό τῶν ἄρθρων «ἐπιβολή Θρησκευτικῆς Εἰρήνης» καί εἶναι ἡ διατήρηση τῆς κοινωνικῆς συνοχῆς μέσα στό κοινωνικό σύνολο καί ἡ προστασία αὐτῆς τῆς κοινωνικῆς συνοχῆς ἀπό τήν διάρρηξη πού θά προκαλέσει ἀναπότρεπτα ἡ δολία δημοσίᾳ ἐξύβριση τοῦ θρησκεύματος κάποιων συμπολιτῶν πού ἀναγνωρίζεται στή Χώρα. Συνεπῶς μέ τίς προβλέψεις τοῦ ποινικοῦ μας νομοθέτου δέν προστατεύεται ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος δέν δεῖται ἀσφαλῶς ποινικῆς προστασίας καί εἰσαγγελικῆς παρεμβάσεως, ἀλλά τό ἔννομο ἀγαθό τῆς κοινωνικῆς συνοχῆς καί ἡ δημοκρατική εὐστάθεια τῆς Χώρας, διότι τό πρόσωπο τοῦ κάθε συναθρώπου μας πού θρησκεύεται ταυτίζεται καί συγκροτεῖται πνευματικά μέ τήν θρησκευτική του παραδοχή καί κατά ταῦτα ἡ κακόβουλος βλασφημία τοῦ θείου πού λατρεύει ὡς ὀντολογικό του θεμέλιο ὅπως προανέφερα, προσβάλλει τό ἴδιο τό πρόσωπο καί προκαλεῖ εὔλογα τό θυμικό του συναίσθημα μέ ἀπροβλέπτους συνεπείας διά τό κοινωνικόν σύνολον.

Ἡ βλαπτική ἑπομένως συνέπεια τῆς βλασφημίας καί τῆς καθυβρίσεως εἶναι σαφῶς ἀποδείξιμη ἐκ τῶν συνεπειῶν καί ἀποτελεσμάτων της ἐνώπιον τῆς Δικαιοσύνης, εἶναι ad hoc ἡ διακινδύνευση τῆς διατηρήσεως τῆς θρησκευτικῆς εἰρήνης καί τῆς κοινωνικῆς συνοχῆς καί ἡ ἀποτροπή τῆς κακουργηματικῆς θρησκευτικῆς αὐτοδικίας.

Μέ τήν ἀποποινικοποίηση τῆς κακόβουλης βλασφημίας καί τῆς καθυβρίσεως τῶν θρησκευμάτων ὁδηγούμεθα ἀναποδράστως στήν κακουργηματική θρησκευτική αὐτοδικία διότι δέν θά ὑφίσταται πλέον ἔννομος τρόπος ἀντιδράσεως καί ἱκανοποιήσεως τοῦ πλησσομένου θρησκευτικοῦ συναισθήματος, πού δολίως καί χυδαίως θά καθυβρίζεται καί θά ἀπομειώνεται, μέ πρόδηλο ἀποτέλεσμα τήν βαρυτάτη προσβολή τοῦ θρησκευομένου προσώπου πού ὅπως ἀνέφερα συγκροτεῖται καί νοηματοδοτεῖται ἠθικά, πνευματικά καί ὀντολογικά ἀπό τήν θρησκευτική του παραδοχή καί κατά ταῦτα ἀποφορτίσεως τοῦ θυμικοῦ.

Τά πολύ οὐσιώδη αὐτά ἐνδεχομένως νά μήν ἔχουν τύχει ἀναλόγου μελέτης καί προσεγγίσεως ἀπό διαφόρους Διεθνεῖς Ὀργανισμούς, ὅπως ἡ Διεθνής Ἀμνηστία καί ἄλλοι πού ἐσφαλμένα ἐκλαμβάνουν τίς ἀνωτέρω ποινικές διατάξεις ὡς δῆθεν «καταδίκη τῆς ἐλεύθερης ἔκφρασης» διότι ἐπαναλαμβάνω δέν τιμωρεῖται ἡ ἔλλειψη σεβασμοῦ πρός τά θεῖα ἤ ἡ ἄρνησι τοῦ θρησκευτικοῦ γεγονότος ἤ ἡ κριτική τοῦ δόγματος οἱασδήτινος θρησκευτικῆς παραδοχῆς, ἀλλά ἡ δημοσίᾳ κακόβουλος βλασφημία, ἡ ὁποία καιρίως πλήττει τόν θρησκευόμενον ἄνθρωπον. Ἄλλωστε εἶναι ἐντελῶς ἀντιφατικό ἡ Ἐπιτροπή Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων τοῦ ΟΗΕ νά θεωρεῖ ὅτι πρέπει νά ποινικοποιεῖται ἡ περίπτωσι «ἐθνικοῦ, θρησκευτικοῦ ἤ φυλετικοῦ μίσους πού ἀποτελεῖ ὑποκίνησι διακρίσεων, ἐχθρότητας ἤ βίας» (ἄρθρο 20 παρ. 2 τοῦ Διεθνούς Συμφώνου) καί τήν ἴδια στιγμή νά προτείνεται ἡ ἀποποινικοποίηση τοῦ γενεσιουργοῦ αἰτίου πού εἶναι ἡ κακόβουλος βλασφημία, γιά τήν πρόκλησι καί ὑποκίνησι θρησκευτικοῦ μίσους.

Ἀπαράδεκτη νομικῶς καί ἠθικῶς εἶναι καί ἡ κατάργηση τοῦ ἄρθρου 201 γιά τήν περιΰβριση νεκρῶν διότι ὁδηγεῖ καί αὐτή τούς οἰκείους τοῦ περιΰβρισθέντος σέ ἀναπόδραστη αὐτοδικία, ἐφ’ ὅσον δέν θά ὑφίσταται πλέον ἔννομος ἀποτροπή καί προστασία τῆς μνήμης τοῦ νεκροῦ των.

Στήν τυχόν ἔνσταση, ὅτι τά ἄρθρα 198 καί 199 δέν τυγχάνουν δῆθεν πρακτικῆς ἐφαρμογῆς, ἡ ἀπάντηση εἶναι, ὅτι ὁ ποινικός νόμος δρᾶ ὄχι μόνο κατασταλτικῶς, ἀλλά καί προληπτικῶς καί ἀποτελεῖ ἐχέγγυο ἐννόμου προστασίας καί καταφυγῆς τῶν πλησσομένων, ἀπό ἀδίκους πράξεις, πολιτῶν ἀποφορτίζων τό συναίσθημα αὐτῶν.

Κατόπιν τούτων πρόδηλον τυγχάνει, ὅτι ὅλοι ὅσοι συμπράξουν στήν κατάργηση τῶν ἀνωτέρω διατάξεων ἀπό τόν κάθε Βουλευτή ἕως τόν Ἐξοχώτατο κ. Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας, στιγματίζονται ἀπό τώρα ὡς ἠθικοί αὐτουργοί τῆς κακουργηματικῆς θρησκευτικῆς αὐτοδικίας, γεγονός πού εἰλικρινῶς ἀπεύχομαι καί ἐκ προοιμίου ἐντόνως καταδικάζω, στήν ὁποία ἀναποδράστως θά ὁδηγηθοῦν τά πράγματα, διότι θά συντριβεῖ ἡ θρησκευτική εἰρήνη τῆς Χώρας καί θά ὁδηγηθοῦμε στό τραγικό ἔγκλημα ἀποσαρθρώσεως τῆς κοινωνικῆς συνοχῆς.

Ἡ κατάργηση τῶν συγκεκριμένων ἄρθρων μέ τήν συγκεκριμένη νομική causa, ἀποδεικνύει τήν μανία κατεδαφίσεως τοῦ νομικοῦ μας πολιτισμοῦ ἀπό τήν Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ἀλλά καί ἐπιβεβαιώνει τήν ἄποψη ὅτι συνδέεται ἀρρήκτως μέ φθοροποιά στοιχεῖα πού ἐπιδιώκουν τήν κοινωνική ἀποσάθρωση καί τήν διάλυση τοῦ κοινωνικοῦ ἱστοῦ. Ποιοῦμαι ἔκκληση στούς ἐχέφρονας ἀπό τήν Κυβερνητική πλειοψηφία, νά ἀρθοῦν στό ὗψος τῆς εὐθύνης τους καί ἔστω τήν ὕστατη στιγμή νά καταψηφίσουν τόν Σχέδιο Νόμου μέ τίτλο «Κύρωση τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα» ἄλλως ἐλπίζω ὅτι ἡ ἑπομένη Βουλή θά θεραπεύση τό προφανές ἔγκλημα.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Κυβερνητική ἐπίθεση στή θρησκευτική εἰρήνη καί ἄφρων προτροπή στούς φονταμενταλιστές σέ θρησκευτική αὐτοδικία.

Ἡ Κυβέρνηση δέν διδάσκεται ἀπό τίς ὁμολογηθεῖσες αὐταπάτες καί τίς ἰδεοληψίες πού τήν κατατρύχουν. Τέθηκε σέ διαβούλευση ἀπό τό Ὑπουργεῖο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας καί Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων τό Nομοσχέδιο γιά τήν ἀναθεώρηση τοῦ νέου Ποινικοῦ Κώδικα, τόν ὁποῖον εἰσηγεῖται ἡ Νομοπαρασκευαστική Ἐπιτροπή τήν ὁποία συνέστησε ὁ τέως Ὑπουργός Δικαιοσύνης κ. Νικ. Παρασκευόπουλος.

Μεταξύ τῶν πολλῶν τραγικῶν ἀλλαγῶν τοῦ νομικοῦ μας ποινικοῦ πολιτισμοῦ πού ἤδη ἔχουν κατακριθεῖ ἐντόνως, τό Νομοσχέδιο καταργεῖ ἀπό τό δεύτερο βιβλίο καί τό 7^ο κεφάλαιο τοῦ Ποινικοῦ Κώδικος πού ἐπιγράφεται «Ἐπιβουλή τῆς θρησκευτικῆς εἰρήνης» τά ἄρθρα 198, 199 καί 201 πού ἀφοροῦν στήν κακόβουλη βλασφημία, στήν καθύβριση θρησκευμάτων καί στήν περιΰβριση νεκρῶν διατηρώντας τήν διάταξη τοῦ ἄρθρου 200 γιά τήν διατάραξη θρησκευτικῶν συναθροίσεων. Ὁ τ. Ὑπουργός κ. Παρασκευόπουλος εἶχε προϊδεάσει γιά τήν συγκεκριμένη ρύθμιση τῆς Νομοπαρασκευαστικῆς Ἐπιτροπῆς ἰσχυριζόμενος ὅτι:  «Κατά τό Ποινικό Δίκαιο ἡ ποινή προϋποθέτει τήν τέλεσι πράξης. Ὁ προσδιορισμός τῆς τελευταίας χωρεῖ μέ στάθμιση τῶν ἐμπειρικῶν-ἀποδείξιμων ἀποτελεσμάτων της. Ὡστόσο, στήν περίπτωση τῆς βλασφημίας λείπει ὁποιαδήποτε ἀποδείξιμη ἐνώπιον δικαστηρίου βλαπτική συνέπεια τῆς πράξης. Ἑπομένως, ἡ ἔννοια τοῦ ἐγκλήματος δέν διακρίνεται». Ἡ σκέψις αὐτή εἶναι ἡ πλήρης διαστρέβλωση τῆς νομικῆς πραγματικότητος.

Ἡ κατάργηση τῶν ἄρθρων 198 καί 199 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικος πού ἀφοροῦν στήν κακόβουλη βλασφημία τῶν θείων πάσης γνωστῆς κατά τό Σύνταγμα, θρησκείας, δηλ. ἐκείνης πού δέν ἔχει κρύφια δόγματα καί τῆς ὁποίας ἡ λατρεία δέν ἀντίκειται στήν δημόσια τάξη καί τά χρηστά ἤθη, ὅπως προβλέπεται στό ἄρθρο 13 τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος, ὑπό τόν τίτλον τοῦ Ποινικοῦ Νόμου «Ἐπιβουλή θρησκευτικῆς Εἰρήνης», προσβάλλει καί θέτει σέ ἄμεση διακινδύνευση τό ἔννομον ἀγαθόν πού προσδιορίζεται ὑπό τοῦ τίτλου «Ἐπιβουλή θρησκευτικῆς εἰρήνης» δηλ. τήν κοινωνική συνοχή καί τήν εἰρηνική συμβίωση διαφορετικῶν θρησκευτικῶν παραδοχῶν καί ἑνοτήτων, σέ συνθῆκες μάλιστα ἀκρίτου μεταναστεύσεως καί συγκροτήσεως πολυπολιτισμικῶν συνθηκῶν. Ὁ ποινικός μας νομοθέτης δέν τιμωρεῖ τήν ἄρνηση ἤ τήν κριτική τοῦ θρησκευτικοῦ γεγονότος, ἀλλά τήν δημοσίᾳ κακόβουλη βλασφημία, τήν δολία δημοσίᾳ γενομένη καθύβριση τοῦ θείου, πού στοχεύει ὄχι στήν κριτική ἄρνηση ἤ θεώρηση, ἀλλά στήν χυδαία ἀπομείωση τοῦ θρησκευτικοῦ γεγονότος πού ἀναποδράστως προκαλεῖ τήν ὀργή καί τόν βαθύτατο παραπικρασμό τῶν πιστευόντων στήν ὑβριζομένη θρησκευτική παραδοχή, διότι ἡ θρησκεία ἤ ἡ ἀθεΐα ἑκάστου συνιστᾶ ἀναποδράστως τό ὀντολογικό του θεμέλιο, ὑπό τοῦ ὁποίου διαπλάσσεται ὁ ψυχισμός του καί ἡ πρᾶξη τοῦ βίου του . Ὅπως εὐχερῶς ἀντιλαμβάνεσθε, ἡ αἰτιολογική βάσι τῶν συγκεκριμένων ποινικῶν διατάξεων καί ἡ στόχευση τοῦ ποινικοῦ νομοθέτου ὁρίζεται ἀπό τό νομικό προσδιορισμό τῶν ἄρθρων «ἐπιβουλή Θρησκευτικῆς Εἰρήνης» καί εἶναι ἡ διατήρηση τῆς κοινωνικῆς συνοχῆς μέσα στό κοινωνικό σύνολο καί ἡ προστασία αὐτῆς τῆς κοινωνικῆς συνοχῆς ἀπό τήν διάρρηξη πού θά προκαλέσει ἀναπότρεπτα ἡ δολία δημοσίᾳ ἐξύβριση τοῦ θρησκεύματος κάποιων συμπολιτῶν πού ἀναγνωρίζεται στή Χώρα. Συνεπῶς μέ τίς προβλέψεις τοῦ ποινικοῦ μας νομοθέτου δέν προστατεύεται ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος δέν δεῖται ἀσφαλῶς ποινικῆς προστασίας καί εἰσαγγελικῆς παρεμβάσεως, ἀλλά τό ἔννομο ἀγαθό τῆς κοινωνικῆς συνοχῆς καί ἡ δημοκρατική εὐστάθεια τῆς Χώρας, διότι τό πρόσωπο τοῦ κάθε συναθρώπου μας πού θρησκεύεται ταυτίζεται καί συγκροτεῖται πνευματικά μέ τήν θρησκευτική του παραδοχή καί κατά ταῦτα ἡ κακόβουλος βλασφημία τοῦ θείου πού λατρεύει ὡς ὀντολογικό του θεμέλιο ὅπως προαναφέραμε, προσβάλλει τό ἴδιο τό πρόσωπο καί προκαλεῖ εὔλογα τό θυμικότου συναίσθημα μέ ἀπροβλέπτους συνεπείας διά τό κοινωνικόν σύνολον.

Ἡ βλαπτική ἑπομένως συνέπεια τῆς βλασφημίας πού εἶναι σαφῶς ἀποδείξιμη ἐκ τῶν συνεπειῶν καί ἀποτελεσμάτων της ἐνώπιον τῆς Δικαιοσύνης, εἶναι ad hoc ἡ διακινδύνευση τῆς διατηρήσεως τῆς θρησκευτικῆς εἰρήνης καί τῆς κοινωνικῆς συνοχῆς καί ἡ ἀποτροπή τῆς κακουργηματικῆς θρησκευτικῆς αὐτοδικείας.

Μέ τήν ἀποποινικοποίηση τῆς κακόβουλης βλασφημίας ὁδηγούμεθα ἀναποδράστως στήν κακουργηματική θρησκευτική αὐτοδικία διότι δέν θά ὑφίσταται πλέον ἔννομος τρόπος ἀντιδράσεως καί ἱκανοποιήσεως τοῦ πλησσομένου θρησκευτικοῦ συναισθήματος, πού δολίως καί χυδαίως θά καθυβρίζεται καί θά ἀπομειώνεται, μέ πρόδηλο ἀποτέλεσμα τήν βαρυτάτη προσβολή τοῦ θρησκευομένου προσώπου πού ὅπως ἀνέφερα συγκροτεῖται καί νοηματοδοτεῖται ἠθικά, πνευματικά καί ὀντολογικά ἀπό τήν θρησκευτική του παραδοχή.

Τά πολύ οὐσιώδη αὐτά ἐνδεχομένως νά μήν ἔχουν τύχει ἀναλόγου μελέτης καί προσεγγίσεως ἀπό διαφόρους Διεθνεῖς Ὀργανισμούς ὅπως ἡ Διεθνής Ἀμνηστία καί ἄλλοι πού ἐσφαλμένα ἐκλαμβάνουν τίς ἀνωτέρω ποινικές διατάξεις ὡς δῆθεν «καταδίκη τῆς ἐλεύθερης ἔκφρασης» διότι ἐπαναλαμβάνω δέν τιμωρεῖται ἡ ἔλλειψη σεβασμοῦ πρός τά θεῖα ἤ ἡ ἄρνησι τοῦ θρησκευτικοῦ γεγονότος ἤ ἡ κριτική τοῦ δόγματος οἱασδήτινος θρησκευτικῆς παραδοχῆς, ἀλλά ἡ δημοσίᾳ κακόβουλος βλασφημία ἡ ὁποία καιρίως πλήττει τόν θρησκευόμενον ἄνθρωπον. Ἄλλωστε εἶναι ἐντελῶς ἀντιφατικό ἡ Ἐπιτροπή Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων τοῦ ΟΗΕ νά θεωρεῖ ὅτι πρέπει νά ποινικοποιεῖται ἡ περίπτωσι «ἐθνικοῦ, θρησκευτικοῦ ἤ φυλετικοῦ μίσους πού ἀποτελεῖ ὑποκίνησι διακρίσεων, ἐχθρότητας ἤ βίας» (ἄρθρο 20 παρ. 2 τοῦ Διεθνούς Συμφώνου) καί τήν ἴδια στιγμή νά προτείνεται ἡ ἀποποινικοποίηση τοῦ γενεσιουργοῦ αἰτίου πού εἶναι ἡ κακόβουλος βλασφημία, γιά τήν πρόκλησι καί ὑποκίνησι θρησκευτικοῦ μίσους.

Ἀπαράδεκτη νομικῶς εἶναι καί ἡ κατάργηση τοῦ ἄρθρου 201 γιά τήν περιΰβριση νεκρῶν διότι ὁδηγεῖ καί αὐτή τούς οἰκείους τοῦ περιΰβρισθέντος σέ ἀναπόδραστη αὐτοδικία ὑπερσπιζόμενοι τήν μνήμη τοῦ νεκροῦ τους, ἐφ’ ὅσον δέν θά ὑφίσταται πλέον ἔννομος ἀποτροπή καί προστασία.

Στήν τυχόν ἔνστασι ὅτι τά ἄρθρα 198 καί 199 δέν τυγχάνουν δῆθεν πρακτικῆς ἐφαρμογῆς ἡ ἀπάντηση εἶναι ὅτι ὁ ποινικός νόμος δρᾶ ὄχι μόνο κατασταλτικῶς ἀλλά καί προληπτικῶς καί ἀποτελεῖ ἐχέγγυο ἐννόμου προστασίας καί καταφυγῆς.

Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω ὅλοι ὅσοι συμπράξουν στήν κατάργηση τῶν ἀνωτέρω διατάξεων ἀπό τόν κάθε Βουλευτή ἕως τόν Ἐξοχώτατο κ. Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας στιγματίζονται ἀπό τώρα ὡς ἠθικοί αὐτουργοί τῆς κακουργηματικῆς θρησκευτικῆς αὐτοδικίας, γεγονός πού εἰλικρινῶς ἀπευχόμεθα καί ἐκ προοιμίου ἐντόνως καταδικάζομε, στήν ὁποία ἀναποδράστως θά ὁδηγηθοῦν τά πράγματα, συντρίβοντες τήν θρησκευτική εἰρήνη τῆς Χώρας καί ὁδηγοῦντες στό τραγικό ἔγκλημα ἀποσαρθρώσεως τῆς κοινωνικῆς συνοχῆς.

Τό ἐξόχως φρικῶδες κακούργημα τῶν δολοφονικῶν ἐπιθέσεων τῆς Ν. Ζηλανδίας κρούει ἐπαρκῶς καί ἐλπίζομε ἐγκαίρως τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ 

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ